"Το καρδιοχτύπι των γιορτών"

Τετράδια και αρχεία υπολογιστών έχουν ανοίξει αμέτρητες φορές από τα χέρια μου για να αποτυπώσουν αυτό που έχω στο μυαλό μου.

Άλλοτε με το αίσθημα της ανάγκης, να ειπωθούν λέξεις και προτάσεις που έχουν για μένα σημασία.

Άλλοτε με το αίσθημα αυτό της έμπνευσης, της συγκίνησης ή της χαράς για να αποτυπωθεί κάτι αστείο.

Πάντα τα τετράδια άνοιγαν με ένα καρδιοχτύπι, σαν αυτό που ακούγεται καθώς γράφονται και αυτές οι λέξεις. Αυτού του κειμένου. Αυτής της ιστορίας.

Με τα μάτια ελαφρώς κλειστά προσπαθώ να απομονώσω το χρώμα από τα λαμπάκια, που αγκαλιάζουν το δέντρο.

Έχοντας αυτήν την περίεργη φυσιογνωμία (!) ξεκινώ να γράφω τις γραμμές αυτής της ιστορίας.

Το σκηνικό θυμίζει αυτό της φωτογραφίας που συνόδευε το κείμενο: «Να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη έστω κι αν ξέρεις ότι δεν υπάρχει», ένα κείμενο που γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2013.

(Για να διαβάσεις αυτό το άρθρο μπες εδώ: http://toxoouranou.wixsite.com/blue/blank-7 )

Και σκέφτομαι πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Η μαγεία των Χριστουγέννων δεν γίνεται ποτέ τετριμμένη, όσο επαναλαμβανόμενη κι αν είναι.

Όσες φορές κι αν στολίσεις, όσες φορές κι αν δεις τα ίδια λαμπάκια… το ίδιο δέντρο… το ίδιο αστέρι, κάθε χρόνο όλα αυτά θα μοιάζουν διαφορετικά.

Και κάθε χρόνο θα περιμένεις με αγωνία τον Άγιο Βασίλη… και κάθε Χριστούγεννα δεν θα τον βλέπεις… και πάλι θα περιμένεις.

Γιατί αυτή είναι η αξία της προσμονής.

Καθώς στην οθόνη παίζει η τελευταία σκηνή του «Όταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι», σκέφτομαι πως στο κείμενο του 2013 θα προσέθετα και άλλα πράγματα για το τι είναι τα Χριστούγεννα και ποιο μπορεί να είναι το Πνεύμα του Άγιου Βασίλη.

Και έτσι επιβεβαιώνομαι πως το αίσθημα των Χριστουγέννων και των γιορτών δεν συνηθίζεται, δεν παλιώνει, δεν εξαντλείται.

Πάντα θα υπάρχει αυτό το ανεξήγητο καρδιοχτύπι, που φυλάσσεται καλά γι αυτές τις μέρες. Πάντα θα υπάρχει αυτή η ξεχωριστή ματιά απέναντι στα πράγματα που βλέπεις καθημερινά.

Πάντα θα υπάρχει το «Δεν πειράζει. Μη μαλώσω. Χρονιάρες μέρες», που πίστεψέ με δεν θα το πεις άλλη φορά.

Γιατί κάθε φορά στις γιορτές θα βρίσκεις ένα χαμένο κομμάτι σου όταν ακούς το τραγούδι να ξεκινά κάπως έτσι «I feel it in my fingers. I feel it in my toes…»… και κάπως διαφορετικά θα ακούς τραγούδια που δεν είναι Χριστουγεννιάτικα, αλλά δημιουργούν Χριστούγεννα στην ψυχή σου.

Κείμενο – Φωτογραφία: Βίκυ Βλασιάδου