"εκείνη η λέξη"

Σε ολόκληρο τον κόσμο… μέσα σε όλους τους συνδυασμούς γραμμάτων όλων των γλωσσών… έχω μία και μοναδική αγαπημένη λέξη…

…και είναι η λέξη «Ελευθερία».

Είναι εκείνη η λέξη, που όταν τη σκέφτεσαι, συνοδεύεται με μία βαθιά ανάσα και ένα τέντωμα των χεριών, ψηλά και μακριά από το σώμα σου.

Και όταν η εισπνοή φτάνει στο τέλος της, έρχεται ένα απαλό κλείσιμο των ματιών και ένα ήρεμο χαμόγελο.

Είναι εκείνη η λέξη που συνοδεύεται από εικόνες, ήχους, μουσικές, μυρωδιές, αγγίγματα, μνήμες, πρόσωπα… όνειρα.

Αλλά είναι η ίδια λέξη που δεν μπορεί να αποδοθεί με ακρίβεια από κανένα γνώριμο σκηνικό και καμία γνώριμη μουσική.

Είναι εκείνη η λέξη, που όταν ακολουθείς το τελετουργικό με την ανάσα, σε κάνει να ταξιδεύεις εκεί που θες να «πας»… όσο παράλογο και μακρινό κι αν είναι αυτό το ταξίδι.

Γιατί η λέξη «ελευθερία» περιλαμβάνει όλες τις όμορφες λέξεις μαζί.

Είναι η «ελπίδα», η «αγάπη» η «ευτυχία» και η «ειρήνη» μαζί.

Είναι όλα όσα είσαι και όλα όσα θα ήθελες να γίνεις.

Είναι το απόλυτο, το αυτονόητο… αλλά και αυτό για το οποίο αξίζει να παλέψεις.

Είναι η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου, ο μεγαλύτερος εχθρός του κακού…

Είναι το τίποτα, το κενό… και τα πάντα μαζί.

Κείμενο – Φωτογραφία: Βίκυ Βλασιάδου